Título: Pandoranin Kutusu
País:Turquía, Francia, Alemaña e Bélxica
Duración: 112 minutos
Año: 2008
De esta película turca lo que más me ha encantado es el final de la misma, curiosamente un final que me esperaba desde que te enteras de los problemas de la madre de los tres protagonistas principales. Aunque bueno, otras de las personas con las que fui a ver la película lo interpretaron de otra forma. De todas formas, quedaban un poco artificiales las verdades como puños que soltaba en el momento oportuno la anciana, sobretodo teniendo cuenta que tenía Alzheimer y no se enteraba bien de lo que estaba pasando a su alrededor.
Tres irmáns de corenta e tantos anos reciben unha noite en Istanbul unha chamada dicindo que a súa nai, xa maior, desapareceu da súa casa da costa do Mar Negro. Os tres (dúas mulleres e un home) parten na súa busca e aparcan momentaneamente os seus problemas.
Unha vez xuntos, déixase ver rapidamente a tensión que existe entre eles, como se, de repente, se abrise a caixa de Pandora. Decátanse de que, en realidade, apenas se coñecen e vense obrigados a reflexionar sobre os seus propios defectos.
